Póñase-se connosco

China-UE

Eliminación do risco: alternativa estratéxica ou multiplicación de riscos?

COMPARTIR:

publicado

on

Utilizamos o teu rexistro para proporcionar contido do xeito que consentiches e mellorar a nosa comprensión. Podes cancelar a subscrición en calquera momento.

escrito Yi Da (Observateur des relations internationales et sino-européennes).

En moins de dous mois, o mo "de-risking" volveuse viral na esfera xeopolítica. Passé de l'anonymat à l'omniprésence, e aprobada durante un sommet du G7, considérase como unha inflexión maior de xeito que Europa non defina os desafíos presentados pola China. Un debate que est pourtant loin de faire consensus.

Pour e vexa claro, é esencial para comprender o enxebre que sous-tend ce novo termo e ter unha visión xusta.

O espectro da méfiance detrás do "de-risking"

Quand on parle de «de-risking», on fait a priori allusion à la dépendance économique de l'Europe par rapport à la Chine, une situation préoccupante aux yeux des Européens, qui s'engagent now à rendre leurs chaînes d'approvisionnement plus resilientes. Un choix ben comprensible, mais à relativizar todo o mesmo.

En efecto, un rapport europeo mostra que menos do 1% das importacións europeas na procedencia da Chinesa poden realmente ser cualificados de «fortemente dependentes». É importante ver que a dépendance é mutua, o exemplo máis ilustrativo é aquel da fabricación dos semiconductores, tecnoloxía máis indispensable que nunca para a industria moderna.

Ou, la Chine non le voit jamais comme une ameaza. A dépendance elle-même n'est pas dangereuse. Ce qui est dangereux, c'est de la militariser, et de définir un partenaire fiable et de bonne foi coma un « risque à éliminer ».

propaganda

Certes, le «de-risking» se veut plus prudent et modéré que le «découplage», mais a méfiance qui le sous-tend n'a pas varié. Cela é máis inquiétante que Washington continúa creando unha seguranza arredor dun eventual conflito armado no detroit de Taiwan. O clima de méfiance sempre foi perigoso nas relacións internacionais, na medida onde se crea a miúdo, de xeito auto-realizado, unha forma de aceleración da historia na dirección do menos desexable posible.

Un euphémisme que cache mal a verdadeira intención de Washington

Algúns comentaristas son mostrados escépticos quant á verdadeira intención dos Estados Unidos detrás da montaxe desta noción qu'ils ont «orchestrée». «Un cambio substancial da política? », demande un chroniqueur au South China Morning Post. "Non dubide. Cela semble moins belliqueux, mais l'hostilité sous-jacente demeure ».

En efecto, detrás desta nova retórica se cache a tentative inchangée des États-Unis d'enrôler their alliés in the new guerre froide qu'ils veulent engager with the Chine. En assimilant Pékin à un « risque à éliminer », ils incitent seus alliés à passer d'un « découplage » forcé with the Chine à une sorte de « désinisation » volontaire. O achegamento a Washington non é así como un punto afastado de son obsesión malsaine para manter a suprématie americana no mundo.

L'Union européenne est-elle condamnée à être suivie des États-Unis ? Faut-il encore poursuivre a autonomía estratéxica? Le narratif dominant est tel que le simple fait de poser estas questions suscite des accusations de l'« équidistance ». Ou, si la «non-équidistance» significa l'alignement, il ya quelque chose qui ne va pas. C'est une question de bon sens, et ce sont les intérêts fondamentaux de l'Europe qui sont en jeu.

Et n'oublions pas que a fiabilité du «protectorat américain» reste suxeito ás aléas da política intérieura americana. Zbigniew Brzezinski, conselleiro do presidente Carter, a confié un jour que « Même si le président des États-Unis dit que nós non ferons pas telle ou telle escolleu dans des circonstances hypothétiques, non le croyez pas, parce que lui-même n'en sait rien ». Ques que sexan as «valeurs comúns» para defender, l'Europe a tout intérêt à raisonner estratéxico e non se poña o seu propio destino entre as principais fontes dos outros, non sería que para os intereses económicos dos seus cidadáns.

Difícil de atopar des gagnants

D'un point de vue économique, démondialiser l'économie ou construír unha «petite cour avec de hauts murs», como que font les États-Unis, n'est qu'une porte de sortie on ne peut plus fausse. O «de-risking» é tamén unha contradición neste sentido que aumenta precisamente os riscos maiores.

Il y en a trois qui se dessinent déjà.

D'abord, o conflito entre os intereses das empresas e os dos gobernos, e así o risco de perturbación do bon funcionamento do mercado. Le PDG de Nvidia a mis en garde contre les «énormes dégâts» que podería subir as empresas estadounidenses si on les empêchait de vendre des puces de pointe à la Chine.

A difficulté et le coût du «de-risking» non pasan a négliger non plus. Sur ce point, l'Europe se atopa nunha posición encore máis délicada que o seu alleo estadounidense. Les sociétés européennes cotées realisent en fait 8% de leur chiffre d'affaires en Chine, contre seulement 4% pour leurs consœurs américaines. As exportacións alemás de bens e servizos vers a Chinesa, así como cifras de negocios realizadas polas filiais chinesas de sociedades alemás, xeraron preto do 10% do PIB alemán, contra o 4,2% dos Estados Unidos, segundo The Economist.

O conselleiro americano á seguridade, a conciencia do custo d'opportunité élevé do «de-risking» para os aliados que teñan relacións comerciais prolongadas coa Chinesa, considere que é un investimento indispensable para «garantir a seguridade de todos».

Noutros termos, o ralentissement da crecemento e a hausse da inflación engendrée polo abandono do Made in China Auront un prix que les Européens deben ser prêts à payer. Os ménages devront aceptar unha base do seu poder de compra, as empresas, se contentar de marxes bénéficiaires máis débiles, mentres que os Estados Unidos, ao sommet da xerarquía piramidal que se construíu ao seu beneficio nos dominios comerciais, financeiro ou tecnolóxico, hai mil medios para atender os impactos.

Enfin, o risco para o crecemento mundial. Le Vice-Premier Ministre singapourien a fait remarquer qu'«une économie mondiale fragmentée diviserait le monde in blocs regionaux concurrents. Il y aurait moins d'échanges commerciaux, moins d'investissements, moins de diffusion d'idées - autant de facteurs qui ont été essentiels pour nos progrès économiques ». Segundo as estimacións do FMI, o escenario onde os países serán contraintes de escoller un campamento deberían custar a longo prazo un 7% do PIB mundial.

A Chine é hoxe le plus grand partenaire commercial de plus de 140 pays et regions. Aux yeux de la grande majorité des pays, a Chine, qui n'a never militarisé sa puissance économique pour soumettre os outros, n'est pas du tout un « risque », mais une opportunité. Come en témoigne o título dun artigo da Brookings Institution: «Quel pays considérerait la croissance économique de la Chine comme un risque en soi? »

O éxito da Chinesa non foi posible sen o gran espírito, a visión de longo prazo e sobre todo, o coraxe de se lancer no inconnu. Victor Hugo n'a-t-il pas aussi dit qu'« il faut, pour la marche en avant du genre humain, qu'il y ait sur les sommets, en permanence, de fières leçons de courage ».

Le «de-risking», c'est le statu quo contre l'initiative, le conservatisme contre le progrès, le protectionnisme contre l'ouverture. C'est tout le contraire de l'ADN de l'Europe qui a toujours su apporter sa lumière à l'humanité.

Méfions-nous de la manipulation et privilégions toujours le dialogue, outil magique pour resolver os désaccords.

Comparte este artigo:

EU Reporter publica artigos de diversas fontes externas que expresan unha ampla gama de puntos de vista. As posicións adoptadas nestes artigos non son necesariamente as de EU Reporter.

Trending