Ucraína: audiencia xudicial de Nadiya Savchenko: unha experiencia de primeira man

Opinión de Iryna Storozhenko - traducida por Voices of Ukraine    

Xa estamos de volta na casa. Estou pensando en Nadiya. Lembro o que dixo. Tan xenuína, sincera, categórica [nas súas respostas], decisiva, [ela] chegou a bromear e trollear o xulgado e a investigación. Poderíase percibir que o seu espírito non ten roturas. E iso é o máis importante.

O sistema xudicial ruso é podre e enganoso. Algún tipo de reino de espellos tortos. O xuíz esqueceu incluír unha declaración das circunstancias da detención co caso, o fiscal dixo que solicitarán a prórroga da detención de Savchenko "ata finais de outubro dos anos 2400 ... oh, [20] 14 "A tradutora, foi un malentendido durante todo ese tempo porque non se atreveu a pronunciar as duras palabras de Nadiya sobre a falta de cualificacións, mentiras e violación de dereitos. E, por suposto, unha ridícula declaración do Comité de Investigación da Federación Rusa de que o crime ocorreu [no territorio] da LNR [República Popular de Luhansk] ".

O primeiro que preguntou cando non cambiaron a medida preventiva e a deixaron detida: "Poderei votar no meu país?" Parece que o xuíz nin sequera conseguiu o que Nadiya falaba ... Puiden ver como Nadiya buscaba rostros coñecidos na pantalla de vídeo e entón admitiu que realmente botaba de menos á xente e que sentía a falta de comunicación. Nese momento, quixen abrazala dalgún xeito, apoiala para que a sentise.

Durante o descanso, achegueime á cámara, saudei e boteille bicos. Non puido ver toda a sala do xulgado. Non entendía que alí non había parentes nin polo menos coñecidos dela. Cando "falei" con ela, deuse conta de que ninguén dela [a xente] viñera, e eu era un descoñecido para ela, quizais por iso botou a chorar. E tamén me botaron as bágoas. Outros que sentiron este momento de parentesco repentino tamén me preguntaron varias veces se tiñamos parentes.

Non obstante, máis tarde os medios rusos presentárono coa seguinte redacción: "Houbo outros que querían apoiar aos acusados ​​de" complicidade no asasinato "de xornalistas rusos. Unha moza envioulle bicos a Savchenko. Máis tarde, os policías xudiciais desactiváronse a cámara e o son, para que isto non volvese a ocorrer durante os recreos ... "Nunha entrevista de Life News, Nadiya dalgún xeito deixou claro que non tiña nin idea do moito que escribiu e falou, mentres é capturada e encarcerada, e que non sabe ata que punto os ucraínos se preocupan polo seu destino. Polo tanto, despois de intercambiar unhas palabras, nin sequera houbo unha pregunta que tivésemos que axitarlle coa nosa bandeira, a que sempre ten con ela Anastasia Rozlutska.

Foi moi rápido, na multitude, case correndo, non había cámaras, nin xuíz. Simplemente estiven máis preto ... No fondo da nosa mente, entendemos que non infrinximos ningunha lei, xa que a vista xudicial xa rematou. E Nadiya respondeu en voz alta e gritou "Gloria a Ucraína" e durante a "Gloria aos heroes" tamén inesperada, coma se unha explosión sacudise á multitude como resposta, sentín un forte empurrón. Era un garda. Levoume a algún lado. Entón resultou que [el] só [me sacaba] pola porta. Aínda que na miña cabeza, comprendín que [me] levaba a outro lugar ... Na rúa, os militares do servizo de migración, que examinaron os documentos, estaban xunto ao meu cámara que non entraba. Non tiñan nada que nos aguantase. Chegamos ao xulgado no xulgado co cónsul e os defensores. Entón, despois de informarnos sobre a lexislación, liberáronnos rapidamente.

propaganda

Despois de volver a casa, empezo a darme conta do risco que tiña. Pido desculpas a todos os que poida ter preocupado cando cruzamos a fronteira, e especialmente aos que foron os responsables de nós. Pero entón foi un [acto] moi importante. Era importante que soubese que estamos con ela. Por certo, pódeselle escribir, transfírenlle cartas!

Comparte este artigo: